Dochter op gevoel

Onlangs zat ik weer even in de schoolbanken… Héérlijk! Even wat anders, weer iets nieuws leren. Wie had dat gedacht, dat ik daar nog ’ns naar terug zou verlangen? Nou, ik niet direct, als scholier of student. Maar Ik kan het iedereen aanraden.

Het was in het kader van richtlijnontwikkeling; daarin hebben we als paramedische beroepsgroepen een learning community waarin we worden opgeleid tot richtlijnadviseurs. We hadden een driedaagse scholing in Amsterdam over het doen van systematic reviews en meta-analyses. Hoe kun je op systematische en transparante manier bewijskracht te zoeken voor vragen die we willen behandelen in onze evidence-based richtlijnen? We leerden we onder andere hoe je artikelen kan beoordelen op ‘risk of bias’, waarmee je de mate van bewijskracht kan bepalen.

Momenteel zijn we druk bezig met het ontwikkelen van de richtlijn kwetsbare ouderen. Een van de meest prangende vragen die uit de knelpuntenanalyse voor deze richtlijn naar voren kwam, is: hoe weeg je af wat een zinvolle dieetinterventie is bij kwetsbare ouderen in de laatste levensfase? Wanneer stop je met inzetten op een optimale voedingstoestand en gaat de aandacht vooral uit naar een optimale kwaliteit van leven? In de ontwikkeling van de richtlijn gaan we op zoek naar vragen die diëtisten kunnen meenemen in het samen beslissen over de voeding van de kwetsbare oudere.

Ik ben onderzoeker; maar ook dochter. Van een moeder met dementie, die zich ook in de laatste levensfase bevindt. Als dochter handel ik iets minder evidence based dan als beleidsmedewerker bij de NVD. Dus als ik bij m’n moeder ben, volg ik – ondanks deze mooie cursus – toch maar gewoon mijn gevoel.

Marieke Plas, onderzoeker / beleidsmedewerker NVD