De draad kwijt

Ik ben het even kwijt, dat wil zeggen, mijn interne geheugen laat me in de steek. Waar is dat ene bericht over mijn cliënt nou gebleven?

Staat het in Siilo? Hm, dan hoop ik dat het nog opgeslagen is en ik er bij kan. Staat het in C-Boards? Had ik daar die 2-staps autorisatie of zoiets al voor geregeld? Of in Zorgmail? Waar heb ik daar de inloggegevens toch van opgeslagen? Een SMS dan misschien? Kan ik die doorzoeken? Of was het geanomiseerd gedeeld met mij via WhatsApp? Ik weet het echt niet meer. Eenzelfde wanhopig gevoel ervaar ik met facturen die ik van allerlei softwarebedrijven krijg, AVG-proof of niet: Evry, WeSeeDo, Odido, Zoom, MS-Teams, Google, Apple, Connect4Care, ZorgDomein, en dan vergeet ik vast nog één.

Ik probeer ondertussen de spin te zijn die zijn web onderhoudt, maar ik voel dat ik de draad kwijtraak. Want dan krijg je doodleuk weer een fantastisch aanbod van een softwareboer: met ons nieuwe systeem verwijzen de ziekenhuizen beter patiënten naar jou, als diëtist in de wijk. Veel academische ziekenhuizen gebruiken het al en je kan meedoen met de pilot! Kost slechts 3 euro per verwijzing die je ontvangt. “Maar ik heb al ZorgDomein en Zorgmail”, sputter ik wat tegen. “Dat kunnen ze toch gebruiken?” “Nee, willen de ziekenhuizen niet, want Amerikaans. Iets met datalekkage en belachelijk hoge kosten. Dus bent u de volgende diëtist die aansluit?” Ik denk na, wik en weeg. Ik overzie mijn eigen web en besluit terplekke dat ik geen probleem heb. Het is voldoende zoals het nu noodgedwongen is, duur en onoverzichtelijk. Laat ik het niet nog duurder en nog onoverzichtelijker maken. Basta! Vriendelijk bedank ik voor het aanbod.